Kant: AA XX, Bemerkungen zu den Beobachtungen ... , Seite 156 |
|||||||
Zeile:
|
Text (Kant):
|
|
|
||||
| 01 | esse admodum utile ideoqve regulam prudentiae mentiendum | ||||||
| 02 | sed ad hoc reqviritur vasta astutia et sagacitas consectaria si moraliter | ||||||
| 03 | consideratur per simplicitatem moralem illico cognoscitur qvod | ||||||
| 04 | factu opus sit | ||||||
| 05 | Quantumvis falsiloqvium aliis aliqvando admodum sit utile | ||||||
| 06 | tamen erit mendacium nisi ad illud incumbat obligatio stricta hinc | ||||||
| 07 | videre est veracitatem non a Philantropia sed a sensu juris qvo fas | ||||||
| 08 | ac nefas distingvimus pendere. Hic sensus autem originem ducit a | ||||||
| 09 | mentis humanae natura per qvam qvid sit bonum categorice (non | ||||||
| 10 | utile) judicat non ex privato commodo nec ex alieno sed eandem actionem | ||||||
| 11 | ponendo in aliis si oritur oppositio et contrarietas displicet si harmonia | ||||||
| 12 | et consensus placet. Hinc facultas stationum moralium ut medium | ||||||
| 13 | hevristicum. Sumus enim a natura sociabiles et qvod improbamus in | ||||||
| 14 | aliis in nobis probare sincera mente non possumus. Est enim sensus | ||||||
| 15 | communis veri et falsi non nisi ratio humana generatim tanqvam | ||||||
| 16 | criterium veri et falsi et sensus boni vel mali communis criterium | ||||||
| 17 | illius. Capita sibi opposita certudinem logicam corda moralem tollerent. | ||||||
| 01, 03 u. 09 per Sigel. | |||||||
| 02 consectaria? consectanea?moraliter? moralitas? | |||||||
| 05 Quantumvis δ modo | |||||||
| 07 est δ falsi | |||||||
| 09 qvam δ qvo(?) ha bonum | |||||||
| 10 nec — alieno g.Z. | |||||||
| 11 oritur δ contradictio dispicet | |||||||
| 14 probare v.a.? sincere Est v.a.? | |||||||
| 16 v et f. | |||||||
| 17 Kurzer Trennungsstrich. Das Folgende in schwarzer Schrift und enger Zeilenführung. Nicht eingerückt. | |||||||
| [ Seite 155 ] [ Seite 157 ] [ Inhaltsverzeichnis ] |
|||||||