Kant: AA I, PRINCIPIORUM PRIMORUM COGNITIONIS ... , Seite 412

      
           
 

Zeile:

 

Text (Kant):

 

 

 

  
  01 etiam motui externo conformiter perceptionum vicissitudinem contingere ex      
  02 iisdem apparet, et quia inde consequitur, nos corporis cuiusdam non habituros      
  03 fore repräsentationem varie determinabilem, nisi adesset re vera, cuius cum      
  04 anima commercium conformem sibi repräsentationem ipsi induceret, dari compositum,      
  05 quod corpus nostrum vocamus, inde facile concludi potest.      
           
  06 2. Harmoniam prästabilitam Leibnizianam funditus evertit, non, quod      
  07 plerumqü fit, per rationes finales, quä Deum dedecere putantur, quä instabile      
  08 haud raro subsidium suppeditant, sed interna sui ipsius impossibilitate.      
  09 Animam quippe humanam, reali rerum externarum nexu exemptam, mutationum      
  10 interni status plane expertem fore, ex demonstratis immediate consequitur.      
           
  11 3. Sententia corporis cuiusdam organici omnibus omnino spiritibus finitis      
  12 tribündi inde magnum sortitur certitudinis documentum.      
           
  13 4. Dei immutabilitatem essentialem non e ratione cognoscendi, quä ab      
  14 infinita ipsius natura deprompta est, sed e genuino sui principio deducit. Summum      
  15 enim numen omnis omnino dependentiä exsors, cum, quä ipsi competunt      
  16 determinationes, nullo plane externo respectu stabiliantur, status mutatione      
  17 plane vacare, abunde ex assertis elucet.      
           
  18 SCHOLION. Poterat fortasse cuipiam principium adductum pravitatis      
  19 suspectum videri, propter indissolubilem nexum, quo anima humana hoc pacto      
  20 in functionibus internis cogitationum obeundis alligata materiä est, quod a      
  21 materialistarum perniciosa opinione non longe remotum videtur. Verum ideo      
  22 statum repräsentationum animä non adimo, quanquam immutabilem et sibi      
  23 iugiter simillimum profitear, si nexu externo soluta plane foret. Et quam mihi      
  24 impingere fortasse quisquam conaretur litem, eam in recentiorum partes ablego,      
  25 qui conspirante consensu necessariam animä cum corpore quodam organico      
  26 colligationem uno veluti ore profitentur. Quorum ut unum testem appellem, ill.      
  27 Crusium nomino, qüm in sententiam meam ita pedibus euntem animadverto,      
  28 ut animam illi legi adstrictam aperte asserat, qua conatus in repräsentationes      
  29 cum conatu substantiä suä in motum qündam externum semper coniunctus      
  30 sit, adeoqü hoc per impedimenta sufflato illum quoqü impediri. Quanquam      
  31 vero hanc legem non ita arbitratur necessariam, ut ea solvi Deo ita volente non      
  32 possit, tamen quia naturam suam ipsi adstrictam esse concedit, etiam hanc      
  33 transcreari oportere, confitendum ipsi foret.      
           
  34
II
     
  35
Principium coexsistentiä.
     
           
  36 PROP. XIII Substantiä finitä per solam ipsarum exsistentiam      
  37 nullis se relationibus respiciunt, nulloqü plane commercio continentur,      
           
     

[ Seite 411 ] [ Seite 413 ] [ Inhaltsverzeichnis ]